Rozdział 5

Rose

Kiedy usłyszałam zbawiony dzwonek od razu wyszłam pospiesznie z sali licząc tylko na to, żeby nie natknąć się na kolejną osobę, która będzie mnie męczyć pytaniami typu skąd jesteś ? dlaczego akurat teraz się przepisałaś ? Niby jestem już tutaj drugi dzień, ale ludzie chyba kochają tutaj gnębić nowo poznanych członków szkoły.

Zeszłam na sam dół po schodach prosto do szafki. Wpisałam odpowiedni kod i ją otworzyłam. Wyciągnęłam z plecaka książkę od angielskiego i chemii. Plecak postawiłam na ziemi koło swojej nogi, a książki włożyłam do szafki. Po obiedzie miałam mieć biologie, wiec wyciągnęłam ją, a kiedy chciałam włożyć książkę do tornistra go już nie było.

- Łatwo cię okraść – ta sama dziewczyna, która wpatruje się na mnie praktycznie co pięć minut podała mi plecak

- Dzięki – wzięłam rzecz od niej zorientowana

- Nie kładź niczego cennego na podłodze – uśmiechnęła się i poszła dalej

Zdawał być mi dziwna, tajemnicza, ale  wzięłam jej poradę do serca.

Zamknęłam szafkę i skierowałam się prosto do stołówki. Stołówka była małym pomieszczeniem, do którego prowadził krótki, szeroki korytarz. Ściany pomalowane były na biało. Na środku stał drewniany stół, i parę stolików, krzeseł wokół niego.

Wzięłam tace i ustawiłam się na szarym końcu kolejki. Kolejka przesuwała się po woli, co mnie zaczynało irytować, ale nie tylko mnie. Na obiad podawali smażone młode ziemniaki jakoś dziwną sałatkę przypominająca marchewkę o ile to była marchewka, a nie co innego, a do tego smażony kolet.

Trudno było się przemieszczać z wielką tacą razem z jedzeniem po zatłoczonej jadalni szukając odpowiedniego miejsca do siedzenia. Wszystkie stoliki były zajęte, albo przez grupkę chłopaków, albo przez pojedyncze osoby. Dla nie mojej korzyści nie było wolnego miejsca, gdzie bym mogła usiąść sama i zjeść w spokoju.

- Siadaj – usłyszałam za sobą pojedynczy głos

Obróciłam się i zobaczyłam tą samą dziewczynę. Czy ona mnie śledzi ?

- Dzięki – mruknęłam i usiadłam na wolnym miejscu

- Jestem Kelsey  – uśmiechnęła się

- Rose – uśmiechnęłam się nie chętnie i wzięłam ogryza jabłka

- Skąd jesteś ?- zadała pytanie, które przez najbliższy tydzień będę słyszała

- Z Los Angels – opowiedziałam krótko

- Hej Laski – usłyszałam męski głos 

Zobaczyłam chłopaka o czekoladowych oczach i lekko postawionej grzywce. Wyglądał na młodszego. Podszedł do blondynki przytulił ją po przyjacielsku, a następnie usiadł na przeciwko mnie.

- Hej ty jesteś ta nowa – zapytał – jestem James – uśmiechną się i podał mi dłoń

Czyli każdy w szkole już wie, że jest nowa dziewczyna z brzydkimi długimi kręconymi lokami i o niskim wzroście. Tak zdecydowanie nie lubię siebie. Ekstra.

- Rose Reimont – podałam mu dłoń – Nie rozumiem tego faceta – westchnęłam po dłuższej chwili  i popatrzyłam jeszcze raz na chłopaka.

- Kto ? – Kelsey od razu wkroczyła w rozmowę

Nie chciałam wdawać się w dłuższą rozmowę, ale jako jedyna tutaj wydawała mi się jak na razie najnormalniejsza nie zadawała mi tysiąc pytań jak inni może dla tego, że przeszkodził jej James, ale tak czy siak ma u mnie już dużego plusa

- Ten siedzący dwa stoliki od nas w niebieskiej koszuli – odkręciła się – Chodzę z nim na chemie wydaje byś się totalnym dupkiem nie zwraca na sygnały, które mu wysyłałam miedzy innymi to, żeby ze mną nie gadał.

- Chodzi co o Luka Brooksa – brunet wtrącił się do rozmowy

- Tak, znasz go ? – uśmiechnęłam się znów nie chętnie

- Tak to mój dobry kolega – pokiwał głową

- Ooo.. oh – wtopa !

- Nic się nie stało – zaczął się śmiać – On taki zawsze jest jeśli chodzi o nowe dziewczyny w szkole.

- Dobrze wiedzieć

***

Właśnie zaczęłam przygotowywać kolejny film, który miałam obejrzeć kiedy do drzwi ktoś zadzwonił. Niestety rodzice pojechali na zakupy wraz z siostrą, więc to mi przysłużyło otworzyć gościowi drzwi. Tylko kto by chciał do nas przychodzić, przecież nikogo tutaj nie znamy ? Chyba, że kolejna osoba z jakimiś wypiekami przygotowane specjalnie dla nowych lokatorów w bloku. No cóż wypieki dało się jeszcze przeżyć, bo były wspaniałe gorzej było już z jakimiś potrawami. Poprawiłam bluzkę, która dziwnie mi się podwinęła i podeszłam do drzwi. Otworzyłam. Zobaczyłam czarną męską sylwetkę, który natychmiast znalazła się obok mnie zamiast za progiem drzwi. Był to szatyn i był nim… sama nie mogłam uwierzyć, że to ten sam chłopak, którego widziałam w ty okropnym lesie, który zabił tego niewinnego chłopaka.

- Witaj – powiedział dosyć irytującym głosem

- Em.. – wydukałam zmieszana - czego tu chcesz ?

- Powiedzmy, że mam do ciebie sprawę – odpowiedział szorstko, idąc w stronę kuchni

- Pozwoliłam ci dalej wchodzić ? – rzuciłam zirytowana. Wiem, że powinnam być ostrożna, przecież zabił człowieka, ale nie zamierzam też się sobą pomiatać.

- Powiedźmy, że tak

- Co proszę ?

- Nie przyszedłem tutaj Maleńka na byle jakie pogaduszki. Chce tylko abyś wiedziała, że jeden z moich ludzi widział cię jak uciekałaś z miejsca gdzie hm.. popełniliśmy przestępstwo.

Super ! Los chyba chce, żebym trafił w nie powołane ręce. Jestem jeszcze młoda, żeby umierać !

 ___________________________________________

Witam was kochani <3 

Z góry przepraszam was za tak długą nie obecność, ale to się zmieni i rozdziały będę już dodawane regularnie co tydzień w sobotę lub w niedziele :)  

Co do rozdziału jest taki sobie moim zdaniem.. coś mi w nim brakuje xD

Ale jak to się mówi to już wam zostawiam opinie :) 

I chce wam jeszcze podziękować z tyle wyświetleń nie spodziewałam się tego i te miłe komentarze :) Mały komentarz, a tak cieszy i daje motywację :D
Oczywiście przepraszam za jakieś błędy, które mogą się pojawić
Jeśli ktoś chce jeszcze być informowany to piszcie w komentarzu swoją nazwę z tt
To do następnego :*
6- 7 komentarzy = Nowy rozdział